NITRO
Nitro – potoczna nazwa
podtlenku azotu używanego jako "dopalacz" samochodowy. Pozwala zwiększyć moc uzyskiwaną o 30-50%. By uzyskać efekt zwiększenia mocy napędowej i wydajności silnika, do cylindrów wprowadza się odpowiednią ilość podtlenku azotu i zwiększoną ilość
benzyny. Spotykane jest niekiedy określenie
NOS, pochodzące od
angielskiej firmy
Nitrous Oxide Systems, jednego z pierwszych przedsiębiorstw stosujących podtlenek azotu do zwiększania możliwości silnika samochodowego.
Metody montażu i zagrożenia
Zbyt duże ciśnienie spowoduje przerwanie uszczelek (które mogą wytrzymać określone ciśnienie), a w efekcie eksplozję. Niepożądany skutek użycia tego dopalacza wywołuje również zbyt długie wprowadzanie nitro do benzyny. Dlatego nitro przechowywane jest w specjalnych butlach, umieszczonych obok silnika, izolowanych termicznie lub poza silnikiem z instalacją doprowadzającą. Zawór tych butli kierowca otwiera dopiero na tzw. "ostatniej prostej", czyli w ostatnim odcinku wyścigu, kiedy samochód jest rozpędzony do prędkości maksymalnych. Po załączeniu dopalacza z tłumika ulatują prawie niewidoczne (ze względu na dym) niebieskie opary.
Istnieją trzy rodzaje podłączenia Nitro:
- Dolot suchy montowany w tzw. "power-rurze" czyli rurce dostarczającej powietrze do silnika, poprzedzający filtrem powietrza. Daje najmniejszą moc doładowania z tych 3 rodzajów od 12-15% mocy.
- Dolot mokry jest montowany w systemie dolotu powietrza i jest w kształcie litery Y. Moc uzyskiwana waha się w granicach 30%-35%.
- Bezpośredni pozwala na mieszanie podtlenku azotu i benzyny w każdym cylindrze. Potrzebna jest duża ingerencja w podzespoły, szczególnie tłoki i komputer.
Jak działa podtlenek azotu w silniku spalinowym?
Silniki spalinowe pracują spalając mieszaninę tlenu i benzyny. Dla spalenia 1 litra benzyny teoretycznie potrzeba ok. 2,5 kg tlenu[1], który zawarty jest w ok. 8,3 m³ powietrza atmosferycznego (w warunkach standardowych).
Aby zwiększyć moc silnika spalinowego należy w jak najkrótszym czasie spalić jak najwięcej paliwa. Podawanie większej ilości benzyny jest sposobem o ograniczonym zastosowaniu, gdyż silnik potrzebuje do procesu spalania również tlenu.
Podtlenek azotu jest niepalnym gazem. W wysokiej temperaturze, jaka panuje w komorze spalania, podtlenek azotu rozpada się na tlen i azot (piroliza):
- 2 N2O → 2 N2 + O2
Tak powstały gaz zawiera ok. 33% (v/v) tlenu, podczas gdy w powietrzu znajduje się jedynie ok. 21% (v/v) tlenu. W ten sposób zastosowanie podtlenku azotu pozwala na dostarczenie do silnika większej ilości tlenu w mniejszej objętości całkowitej (na spalenie 1 l benzyny potrzeba ok. 3,5 m³ podtlenku azotu lub ok. 5,3 m³ gazu powstałego z jego pirolizy (wartości teoretyczne po przeliczeniu na warunki normalne)).
Historia
Pierwsze próby użycia podtlenku azotu w silnikach spalinowych miały miejsce w czasie II wojny światowej i miały na celu zmniejszenie ilości wydzielanego dymu w samolotach. Dopiero później zaczęto stosować nitro w celu podnoszenia mocy silników spalinowych.
Zastosowanie systemów nitro spopularyzowało się w USA w początkach lat 90. XX w., szczególnie wśród grup zmotoryzowanej młodzieży, szukającej mocnych wrażeń w nielegalnych sportach wyścigowych.
